Βασικό γνώρισμα της παρούσας ταινίας αποτελεί το στοιχείο της υπερβολής, το οποίο απαντάται σε κάθε σκηνή, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να παραποιεί την πραγματικότητα. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως ο Ξέρξης, ο Μαρδόνιος και γενικότερα όλοι οι Πέρσες παρουσιάζονται με μια εμφάνιση πιο τρομακτική συγκριτικά με αυτή των Ελλήνων, μια εμφάνιση που προϊδεάζει το θεατή ότι αυτοί που εμφανίζονται είναι οι «κακοί» της υπόθεσης.

Αντίθετα ο Λεωνίδας, οι Μυρμιδόνες του και γενικότερα όλοι οι Έλληνες –με ελάχιστες εξαιρέσεις, λ.χ. τον Εφιάλτη- εμφανίζονται πιο «ανθρώπινοι» με ωραία χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στο καλό στοιχείο της υπόθεσης. Όσο για τα γεγονότα που διαδραματίζονται, παραθέτουμε παρακάτω μια σύντομη περιγραφή των πραγματικών ιστορικών συμβάντων:

«Ο βασιλιάς Ξέρξης, γιος του Δαρείου, μετά την αποτυχία του Περσικού στρατού στη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), οργάνωσε μια μεγάλη εκστρατεία (100.000 άντρες) και ανέλαβε ο ίδιος την αρχηγία. Στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι προκλήθηκε πανικός όταν έγινε γνωστός ο αριθμός των αντιπάλων, αποφασίστηκε να τους αντιμετωπίσουν στα στενά των Θερμοπυλών (480 π.Χ.).

Ο Ξέρξης φτάνοντας στις Θερμοπύλες ζήτησε από τον αρχηγό των Ελλήνων Λεωνίδα, βασιλιά της Σπάρτης, να παραδώσει τα όπλα. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς απάντησε αυθόρμητα «Μολών λαβέ». Οι προσπάθειες των Περσών να καταβάλουν την αντίσταση των Ελλήνων απέτυχαν.

Από τη δύσκολη θέση έβγαλε τους Πέρσες ο Εφιάλτης, κάτοικος της περιοχής, ο οποίος τους οδήγησε από ένα μονοπάτι στα νώτα των Ελλήνων. Πριν ολοκληρωθεί η κύκλωση, ο Λεωνίδας έδωσε εντολή στους συμπολεμιστές του να αποχωρήσουν. Έμειναν με τη θέλησή τους 700 Θεσπιείς που έπεσαν μαζί με τους 300 Σπαρτιάτες.»

(Διασκευή Αρχαία Ελληνική Ιστορία Α’ Γυμνασίου, Αρχαϊκή εποχή, Κεφάλαιο 4ο, Θεόδωρος Κατσουλάκος, Γεωργία Κοκκορού-Αλευρά, Βασίλειος Σκουλάτος, σελ.60)

Ο αγαπητός αναγνώστης ας κάνει μια σύγκριση μεταξύ των γεγονότων και ας διαπιστώσει κάποιες ολοφάνερες ιστορικές ανακρίβειες που εντοπίζονται στην ταινία