O Ελευθέριος Βενιζέλος, εκτός από μεγάλος πολιτικός, υπήρξε και σπουδαίος μελετητής της Ιστορίας, από την οποία αντλούσε πολύτιμα συμπεράσματα για τη διαμόρφωση της δικής του πολιτικής πρακτικής και στρατηγικής. Η μετάφραση του έργου του Θουκυδίδη, που πραγματοποίησε όταν βρέθηκε εκτός κυβερνητικών ευθυνών. θεωρείται κλασσική στο είδος της. Είναι άψογη φιλολογικά και υποδειγματική για τη μελέτη της σύγχρονης ιστορίας. Ο Βενιζέλος, θεωρώντας την ιστορία «σχολείο της πολιτικής» άρχισε την προεργασία, της μετάφρασης του Θουκυδίδη, όταν μετά τις αποτυχημένες εκλογές του Νοεμβρίου 1920 βρέθηκε στο Παρίσι. Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλο το πάθος του, που συνέχισε να εργάζεται για τη μετάφραση αυτή όταν επιχείρησε μετά το γάμο του με την Έλενα, ένα πολύμηνο ταξίδι στην Αμερική. Μια μικρή αναστολή στη μετάφραση σημειώθηκε όταν από τα τέλη του 1922 έως τον Ιούνιο του 1923 είχε αναλάβει τις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της συνθήκης της Λοζάνης. Δραστηριοποιήθηκε πάλι μελετώντας και μεταφράζοντας, όταν το 1924 επέστρεψε στο Παρίσι. Μια αρχική μορφή του έργου, είχε ολοκληρωθεί το 1926 όταν προς τα τέλη του έτους άρχισε η δημοσίευσή του σε συνέχειες στο «Ελεύθερον Βήμα».

Παρά τη δημοσίευσή του έργου του όμως, ο Βενιζέλος δεν ησύχασε. Συνέχισε να βελτιώνει τη μετάφραση, να προσθέτει πολιτικές παρατηρήσεις και εκτενή σχόλια και να επεκτείνει τις έρευνές του στη διεθνή βιβλιογραφία. Δεν τον σταμάτησε ούτε η επιδείνωση της υγείας του, όταν το 1935 ο Βενιζέλος υπέστη το πρώτο εγκεφαλικό επεισόδιο.Ο Κακλαμάνος, που ήταν σημαντική προσωπικότητα και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στη Βρετανία, επιμελήθηκε τον έκδοση σε δύο τόμους, του μεταφραστικού έργου του Ελευθέριου Βενιζέλου, από το Oxford University Press. Η έκδοση προκάλεσε άριστες εντυπώσεις και η εφημερίδα Manchester Guardian δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Δύο Έλληνες» για το σπουδαίο αυτό εκδοτικό γεγονός. Ο στοχαστής πολιτικός, δεν έγραψε τελικά την δική του εισαγωγή στη μετάφραση. Η μετάφραση του έργου του Θουκυδίδη δημιούργησε πολλά ερωτηματικά, που μένουν ουσιαστικά αναπάντητα, όπως: Γιατί ο Βενιζέλος δεν έγραψε τα απομνημονεύματά του ή την αυτοβιογραφία του; Γιατί διάλεξε το Θουκυδίδη που θεωρείται δύσκολος μεταφραστικά;

Ίσως η απάντηση είναι μία: Πιθανόν να ήθελε να κάνει κτήμα των νεότερων ένα κείμενο, που λειτούργησε ανά τους αιώνες σαν εγχειρίδιο πολιτικής στρατηγικής και φρονηματισμού, μετά τη συντριβή του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία, την κατάρρευση της Συνθήκης των Σεβρών που δημιουργούσε την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών, την υποχώρηση των δημοκρατικών θεσμών και την άνοδο των παθών του Διχασμού. Η Βουλή τα τελευταία χρόνια έχει εκδώσει τον Επιτάφιο του Περικλέους στη μετάφραση του Ελευθέριου Βενιζέλου και τον έχει διανείμει σε χιλιάδες μαθητών, που επισκέπτονται το ιστορικό κτίριο του Κοινοβουλίου, στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της. πηγή: http://sitalkisking....og-post_16.html

Τσάκωνας Χρήστος Παπαδοπούλου Αφροδίτη Τζόλας Ιωάννης